Paulo COELHO 'nun eşsiz eserinden...
"Her insan kendi hikayesini yazar. Kendi hikayesinin kahramanı olur." demişti Ayşenur Balta Akçer hocam Masal Anlatıcılığı Eğitiminde. Yazarımız Paulo Coelho ise bunu "Her insanın kendi kişisel menkıbesi vardır." diye açıklar. Doğru.
Her insanın bir menkıbesi, bir hikayesi vardır. Ancak herkes kendi hikayesinin/menkıbesinin kahramanı olamaz. Neden mi? Çünkü o hikayeyi yaşamak cesaret ister.
Kendi menkıbesini yaşayamayanlar başkalarının menkıbesinin figüranı olur. Sonrada "Ah, tüh, vah" eder hayıflanırlar. "Keşke şöyle yapsaydım, böyle deseydim."lerle devam eder. Aslında her insana hayat farklı kapılar açar ancak bu fırsatı fark eden çok az insan vardır.
Paulo Coelho, Simyacı eserinde gördüğü rüyalar üzerine İspanya'dan kalkıp Mısır Piramitlerine gitmeye çalışan ve bu yolculuk sırasında başına türlü zorluklar gelen Endülüslü Santiago'nun hikayesini anlatır.
Karşısına çıkan her zorluğa karşı doğanın ve evrenin mesajlarını takip edip, yolundan dönmeyen ve sonunda hazinesine kavuşan çoban Santioga. Hani biz deriz ya "Kader gayrete aşıktır." diye Paulo Coelho da bu duruma felsefi olarak yaklaşmış.
Kader gayrete neden aşık biliyor musunuz? Çünkü yol/menkıbe/hikaye o kadar zor ki yola çıkmakta yolda kalmakta cesaret ister ve pes etmeyip devam edenler kahraman olur sadece.
İnsanın dini, dili, rengi, mezhebi ne olursa olsun hep aynı mesajı alır veya verir.
"HEDEFLER ULAŞMAK İÇİNDİR. KENDİ HİKAYENİ YAZAMAZSAN KAHRAMAN OLAMAZSIN."
Kimse size sakın korkmayın, şöyle yapmayın, böyle düşünmeyin demiyor. Aksine korkun. Hatta korkunuzdan damarlarınızdaki kanın çekildiğini hissedin. Kalbiniz, göğüs kafesinizi yarıp yerinden çıkacak gibi atsın. Korkun, gözlerinizi sımsıkı kapatın. Hatta ağlayın ama donup kaldığınız, gözlerinizden yaşlar akıttığınız yerden kalkmayı, onca zorluğa rağmen yola devam etmeyi unutmayın.
Hem yolun sonunu görmeyecektiyseniz, söylesenize onca mesafeyi neden kat ettiniz?
Etrafınızda "Saçmalama, yapamazsın, edemezsin, ütopik düşünüyorsun..."diye devam eden cümleler kuranlar illaki olacaktır. Ancak siz sadece kalbinizin sesini/niyetinizi dinleyin ve deyin ki,
"Allah’ım çıktığım bu yolda yalnız değilim. Sen(cc) varsın. Korkuyorum, beni bekleyen onca zorluğun sonunda güzellikler olduğunu bilsem de çok korkuyorum. Gözlerim yaşarıyor, gönlümün yorgunluğundan omuzlarım yere değiyor. Ayaklarıma dikenler batıyor ve acısını yüreğimde hissediyorum ama biliyorum ki sen benden haberdarsın. Beni sırat-ı müstakim üzere sabit kıl. Bu yolda daim eyle." Yola çıkmak, yolda kalmak, güzelleşmek ve kalplere dokunabilmek duasıyla...
Tuğba GÜL
