Gurbette olmanın yalnızca fiziksel bir uzaklık olmadığını anladım zamanla.
Özledikçe, o uzaklıkların ruhumu ne kadar sardığını fark ettim. Bazen, en sevdiğin türküyü dinlerken, seni en çok güldüren anıları hatırlarken, veya sadece yanındayken huzur bulduğun birini düşünürken gurbette olduğunu hissedersin.
İçimi titreten bir cümle okudum: “Muhabbet etmeyi çok sevdiğin biriyle artık iki kelime bile edememek de gurbettir,” diyordu… O an gözlerimde bir şeyler değişti. Gerçekten de insan, sevdikleriyle araya mesafeler girdiğinde, sadece fiziksel değil, ruhsal bir uzaklık da hissetmeye başlıyor. Ne zaman ki bir zamanlar en doğal konuşmalarınız artık öksüz kalmış, anlamını yitirmiş, suskunlukla yer değiştirmişse, işte o zaman gurbette olduğunu fark ediyorsun.
Ve Neşet Ertaş’ın "Gurbette" türküsünü dinlerken, birden o eski günlere dönüyorum. O türkü, bana gurbetteki kalp acısını hatırlatıyor. "Gurbetteyim, sevdanın yolcusuyum" derken, Ertaş ne kadar derin bir yalnızlığı, uzaklıkla gelen hasreti dile getiriyor. İnsanın içi nasıl da sızlar, sevdiğinden uzak kaldığında... Şarkı, bana sadece ayrılığın acısını değil, aynı zamanda kaybolan o sıcak muhabbetlerin, neşeli sohbetlerin de hüznünü getiriyor.
Geçmişten bugüne, bazen sevdiklerimizle aramızda mesafeler olmasa da bir şeyler değişiyor. Bir yandan büyük bir hızla akan hayat, bir yandan değişen insanlar... Her geçen gün, biraz daha fazla yalnızlık hissiyle doluyor. Bir zamanlar yanınızda olan, sizi gülümseten o kişilere artık ulaşamayacak olmak da bir tür gurbettir. Birbirimizi kaybediyoruz bazen, bazen istemeden, bazen de farkında olmadan.
Yıllar sonra döndüğümüzde, özlediğimiz o insanlara ulaşmamız, onlarla yeniden konuşmamız ne kadar zorlaşmışsa, o kadar ağırdır gurbette kalmak. İnsanın yaşadığı yerin adı ne olursa olsun, bir sevdiğinden uzak kalmak, yalnız hissetmek, gurbette olmak demek.
Ama belki de bu, yaşamın bir parçası; bazen gurbette kalırsın, belki yıllar sonra bir tesadüf seni o eski dostlarla yeniden buluşturur, belki de kalbinde bir nostaljiye dönüşür. Bir zamanlar iki kelimeyle anlaştığınız birinin suskunluğu, artık bir hüzün olur.
Sevdiklerimizle araya mesafeler girdiğinde, dualarımızla onlara ulaşmaya çalışırız. Allah, kalbimizi rahat ve huzurlu kılsın, sevdiklerimize kavuşmayı nasip etsin. Uzaklıklar, kalbimizi birbirimizden koparmasın. Bizlere, gerçek dostlarımızı, gerçek sevgimizi hatırlatsın.
Bir gün döneriz belki, ama o güne kadar gurbette kalmaya devam ederiz… Kalbimizde, sevdanın en güzel türküsüyle.
