Kırşehir, birçok insanın ikinci memleketi olmuş ve onların kalbinde derin izler bırakmıştır. Bu isimlerden biri de 1964 yılında Erzurum’un Şenkaya ilçesine bağlı Gülveren Köyünde dünyaya gelen Şaban Aksungur.
Dönemin imkansızlıkları nedeniyle anne- babası ve kardeşleriyle birlikte 1984 yılında, henüz 20 yaşındayken Kırşehir’e göç eden Aksungur, yıllarca köyünün hasretini çekti.
İkinci memleketi olan Kırşehir’de futbol sevdası ağır bastı. Bahçelievler Spor Futbol Kulübünde oyuncu olarak spor hayatına adım attı. Aksungur, daha sonra kulüp başkanı oldu. 1996’da Bahçelievler Spor’un Teknik Direktörü olan Aksungur, takımının şampiyon olması ile spor hayatında ilerleme kat etmişti.
Kırşehir sevdalısı Aksungur, 1998’de sıla-i rahim yapmak için memleketi Erzurum’a gitti. Ancak dönüş yolunda geçirdiği trafik kazası nedeniyle spor hayatına veda etmek zorunda kaldı. Yıllarca köyüne olan özlemini kaleme aldı, yüzlerce şiir yazdı.
Spor hayatına veda eden Aksungur, uzun yıllar boyunca çalıştığı Petlas Lastik Fabrikasından emekli oldu. Kırşehir’in kısıtlı olan iş imkanları 3 çocuğunun geleceği için yeterli değildi. O da eşi ve çocukları ile birlikte 2014’te Kırşehir’den Kocaeli ’ye taşındı. Aksungur, “Gurbetin gurbetini yaşadım. Bu yük bana ağır geldi. Meğer Kırşehir benim ikinci memleketimmiş.” dedi.
Kocaeli’de cağ kebap ustası olarak geçimini sağlamaya devam eden Aksungur, “Yıllarca Erzurum’da bulunan köyüm için yazdım şiirlerimi, şimdi ise Kırşehir’im için yazıyorum. “ dedi.
“10 yıldır gurbetin gurbetindeyim. Her gün Kırşehir’den birileriyle görüşürüm. Gençliğim, yıllarım geçti orada. Eşim, çocuklarım, kardeşlerim ve dostlarımla bir sürü anım var Kırşehir’imde. Sık Sık Kırşehir'i ziyaret etmeme rağmen Kırşehir’i çok özlüyorum.” diyor.
Büyük usta Neşet Ertaş’ı dinlerken kaleme aldığı şiirini bizlerle paylaşan Aksungur, “Neler geldi geçti. Kırşehir’in hasreti bir başkaymış, geçmiyor.” diyor.
İşte Kırşehir hasretiyle yüreği yanan Şaban Aksungur’un kaleme aldığı o şiir;
“ Kırşehir
Çok özledim Kırşehir'in gülünü,
Enip çıksam Akbayır’ın yolunu,
Gurbet elde bağlı koydun kolumu,
Vaha oldun gözlerimde KIRŞEHİR.
Bülbüle hoş seda yeşil Özbağ’ı,
Yaslanmış sırtında Kozak’ın dağı,
Yıllarca yarenim derdim ortağı,
Sende galdı nörüyüm KIRŞEHİR.
Ertaş baba, Muharremi, Neşeti,
Saz elinde dolaştırdı gurbeti,
Çınar gibi yüce, ulu heybeti,
Uzaklardan görünüyor KIRŞEHİR.
Aşıkpaşa, Kümbetaltı, Bahçeli
Bin bir kuşa bağrın açmış Seyfeli,
Eser ılgıt ılgıt seherin yeli,
Buram buram özlem kokar KIRŞEHİR.
Hacı Bektaşı, Veli Ahi Evran’ı
Bağrında büyüttü padişahları,
Evliya mekanı, seyyahlar hanı,
Konup göçen sende kaldı KIRŞEHİR.
Çiçekdağı, Mucur, Boztepe, Kaman,
Gurbette hasretim başımda duman,
Buralar yadırgı, geçmiyor zaman,
Hayallerim sende kaldı KIRŞEHİR.
Düşlerim yoruldu, kalemim durdu,
Özlemim gurbette fikrimi yordu,
Bozkırın bağrında erenler yurdu,
Cacabey’e hasret kaldım KIRŞEHİR.
Aksungur ömrümün son etabında,
Hasretin ruhumda gözlerim yolda,
Serap oldu tüm yaşantım sonunda,
Düşlerimde görüyorum KIRŞEHİR.”
