Kırşehir’de bir zamanlar Ahi Evran geçmiş.
Kırşehir Ahilik kültürünün başkenti olsa da geleneğinin yaşanmadığı il dersem alınmayın.
Gerçekten bakın bir hafta boyunca kutlamalar oldu, dışardan, içerden misafirle geldi protokol seviyesin kutlamalar yapıldı.
Ahi kültürü yaşamı ahlakı ne ilimiz esnaflarında nede bir başak ilerde yok denecek kadar az..
Ahi Evran Kırşehir’de uzun yıl kalır dericilik sanatına önem verir bugün ahi sanatında ilimizde göstereceğimiz ne var.
Hayvancılıkta markayız yılık yüz binlerce hayvan keseliyor bu hayvanların derisi nereye hangi ile gidiyor.
Dericiliğinin altında Ahi Evran var fakat ilimizde dericilik sanatı yok olmuş.
Ahi Evran’ın Mezarı Kırşehir’de zanaatı, fabrikatörü imalatçısı nerede.
Ahilik kültürü eğitiminin izlerini meslek lisesinde, çıraklık eğitim merkezlerinde yaşata biliyor muyuz?
Yamaklık, çıraklık, kalfalık ve ustalık....
Meslek ortaokulları vardı eskiden çıraklık yılları, sonra meslek lisesi eğitimi verilir kalfalık yılları ve liseyi bitirince staj sonrası verilen ustalık belgesi...
Bugün sanat okulların adı var içinde ne çırak, ne kalfa, nede usta çıkıyor.
Gençlerin hedefi zanaat mektepleri değil üniversite diploması.
Zanaat mektepleri neden bir üniversite olmasın.
Biz bu güzel kültürü yitirdikçe geriliyoruz.
Zanaatı olmayan unutulan bir nesil köle olmaya mahkûm.
Gündelik hayatımızda kullandığımız hangi ürünlerden dünya markasıyız, sömürü devletlerinin ürettiği aletleri kullanıyoruz.
Niye diye soranımız yok.
İktidarlar Yöneticiler, yönetenler mutlu.
Ahilik bilgisi, davranışı, terbiyesi yok oldukça usta yetişmez, icra dairelerine dosyalar sığmaz.
Ülke genelinde bizleri zehirleyen yüzlerce tükettiğimiz gıdada yapılan sahtekârlıkları konuşuyoruz.
Halkın sağlığıyla oynayanlar bu coğrafyada yaşayan adı sahte atalarının dininde olanlar değil mi?
Soransız Müslümanım derler.
Her türlü domuzluğu, atlığı, itliği, eşekliği, yaparlar suçu da hayvanlara atarlar.
Ahlaklarında, yaşantılarında, siyasetlerinde, ticaretlerinde hangi Müslüman ahlakı var.
Ülke genelinde Hilenin he türlüsü hilebazlığın her çeşidine şahit oluyorsunuz.
Sahte yalan dolan rüşvet haksız kazanç kul hakkı ne arasanız bunlarda.
Ahi ahlakı kültürü yaşamı olmadan sahtekârların önüne geçmek çok zor. Herkesin meslek ahlakı ilkeleriyle çalıştığı o dönemlerde bir zanaatkârın yaptığı işte ihmal veya hileye sapması nadir görülen hadiselerdenmiş. Çabucak bozulan, yırtılan veya çürüyen mallarda bir hile aranır, bulunursa teşkilata şikâyetle ilgilisinin cezalandırılması istenirmiş.
“pabucu dama atılır” bir daha o zanaatkâr imalat yapamaz bulunduğu ilde barınmazmış.
Ne varsa eskilerde var.
Üreteci, tüketici, çırak, kalfa, usta, işveren, işçi ahlakıyla yaşatılmış ahilik.
Unutulmaya yüz tutmuş meslekleri, gelenekleri hatırlatan reyonlar yaşayan müze örneği Ahi ahlakı müzelere konmuş.
Ahiliğin bir yaşam biçimi ahlak olduğu unutturulmuş sadece müzelerde sergilenir olmuş.